Veu o tempo morno do Outono.
"Sinfronteras", formato de libriño, que permite facer centos de combinacións a partir de bandeiras de 45 paises. Xogos visuais para encher e pintar o mundo de cores.
(Obra de Antonio Lago Rivera)
"agora sinto o corpo como propio
e as palabras como alleas.
e polas noites levántase o vento
que transcribe o código segredo
do derradeiro voo"
Poema que medra e volve a nacer en cada páxina. Obra de Baldo Ramos & Viso para perderse e atoparse en cada verso.
En ABCdario petan na porta as letras asubiando trazos.
Este texto de Paula Carballeira, destila sensibilidade que lame feridas en días, semanas, meses, anos de pólvora, o pan con chocolate é infancia, son os seus dereitos:
“Guerra é unha palabra cruel, e as palabras crueis nunca se deixan escribir con faltas de ortografía...
No outro bando, se é que as palabras teñen bandos, hai tamén palabras xenerosas que poucas persoas escriben mal, como paz ou pan, sen ir máis lonxe.
Ás veces, as palabras xenerosas confúndense entre elas, pero sempre nos levan a milleiros de historias diferentes, todas con finais felices, todas con varios finais.
As palabras crueis poucas veces se confunden entre elas e só levan a un final, un final que nunca é feliz.
Cada palabra ten unha familia que a acolle, sexa como sexa.
A familia da palabra guerra é absurda.”
"Pan con chocolate. A merenda de Gianni "(Xerais, 2021) de Paula Carballeira.
No bico unha estrela;
na estrela, un cantar;
no cantar, uns beizos;
nos beizos, o mar.
No mar dos teus ollos,
uns ollos de sal;
no sal, os menceres;
menceres de paz.
(Antonio García Teijeiro)
